De strategie voor de digitale eengemaakte markt (1) heeft als doelstelling het vertrouwen in en de veiligheid van digitale diensten te verhogen. De hervorming van het kader voor gegevensbescherming, en met name de goedkeuring van Verordening (EU) 2016/679, de algemene verordening gegevensbescherming (2) , was een belangrijke stap in die richting. In de strategie voor de digitale eengemaakte markt werd ook de herziening van Richtlijn 2002/58/EG (3) (hierna "e-privacyrichtlijn")aangekondigd om een hoog niveau van bescherming van de persoonlijke levenssfeer voor gebruikers van elektronische-communicatiediensten en een gelijk speelveld voor alle marktdeelnemers te garanderen. Dit voorstel strekt tot herziening van de e-privacyrichtlijn, en voorziet daarbij in de doelstellingen van de strategie voor de digitale eengemaakte markt alsook in de samenhang met de algemene verordening gegevensbescherming.
De e-privacyrichtlijn garandeert de bescherming van de fundamentele rechten en vrijheden, met name het recht op eerbiediging van het privéleven, de vertrouwelijkheid van de communicatie en de bescherming van persoonsgegevens in de sector elektronische communicatie. Ook wordt het vrije verkeer van elektronische-communicatiegegevens, uitrusting en -diensten in de Unie gegarandeerd. Zij implementeert in het afgeleide recht van de Unie het fundamentele recht op eerbiediging van het privéleven met betrekking tot communicatie, zoals verankerd in artikel 7 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (hierna "Handvest").
In overeenstemming met de vereisten inzake "betere regelgeving" heeft de Commissie een ex-postprogramma voor gezonde en resultaatgerichte regelgeving (hierna "REFIT-evaluatie") van de e-privacyrichtlijn verricht. Uit de evaluatie blijkt dat de doelstellingen en beginselen van het huidige kader gezond blijven. Sinds de laatste herziening van de e-privacyrichtlijn in 2009 hebben zich op de markt echter belangrijke technologische en economische ontwikkelingen voorgedaan. Consumenten en bedrijven worden steeds meer afhankelijk van nieuwe internetdiensten waardoor persoonlijke communicatie zoals Voice over IP, instantmessaging en webmaildiensten in de plaats komen van traditionele communicatiediensten. Deze over-the-topcommunicatiediensten (hierna "OTT’s") vallen over het algemeen niet onder het bestaande regelgevingskader voor elektronische communicatie, waaronder de e-privacyrichtlijn, van de Unie. Bijgevolg heeft de richtlijn geen gelijke tred gehouden met de technologische ontwikkelingen, hetgeen geleid heeft tot een leemte in de bescherming van communicatie via nieuwe diensten.
